Σελίδες

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

.Vassilikos



Είναι πολλές οι μουσικές που με κάνουν να συγκινούμαι. Eίναι ελάχιστα, όμως, τα τραγούδια που με κάνουν να δακρύζω...Πλέον μπορώ να παραδεχτώ πως το Famous Blue Raincoat με έχει κάνει να μελαγχολήσω και να δακρύσω περισσότερο από πολλά άλλα τραγούδια, ενώ το cd το έχω κάτι παραπάνω από έναν μήνα!
Eξίσου μαγικά είναι όλα τα τραγούδια του δίσκου, πράγμα δύσκολο για τα δισκογραφικά φαινόμενα της εποχής. Από άποψη ενορχήστρωσης, τα τραγούδια είναι αγνώριστα. Το You Are My Destiny θυμίζει λίγο διασκευοποιές προσπάθειες των Μuse χωρίς σε καμία περίπτωση να πέφτει στο αδίκημα της αντιγραφής, τα Sealed With A Kiss και Dream a Little Dream of Me είναι άνετα το σάουντρακ του έρωτά σας, ενώ στα I Who Have Nothing και Nature Boy μπορείς να κοιτάξεις απο την κλειδαρότρυπα και να μπείς λίγο πιο βαθιά στην εσωστρέφεια του έργου του Βασιλικού.
Στο μουσικό κομμάτι , ορισμένα τραγούδια ακολουθούν μονοπάτια -φωνητικά και ενορχηστρωτικά- γνωστά από τους Raining Pleasure ενώ άλλα περιέχουν πιο ηλεκτρονικές «ενέσεις» και trip hop ψήγματα. Όλος ο δίσκος είναι ένα μωσαϊκό ήχων. Αυτό όμως που χαρακτηρίζει το Vintage είναι τα συναισθήματα. Απογοήτευση , έρωτας , κατάθλιψη , απόγνωση και ξανά έρωτας είναι τα κομμάτια αυτού του πάζλ. Τα τραγούδια , παντελώς απογυμνωμένα από το δισκογραφικό τους παρελθόν δεν είναι εύκολο να τα συγκρίνουμε με τις αρχικές τους εκδοχές… όποιος το κάνει θα χάσει πολλά!
Στο εσωστρεφές αυτό εγχείρημα , ο Vassilikos πασχίζει, σε μία κρίση ειλικρίνιας, να μας πεί κάτι, να επικοινωνήσει και αποδεικνύει για άλλη μιά φορά πως είναι ένα από τα κορυφαία ταλέντα που μας απέμειναν.



Η Ανάγκη για Δημιουργία
Το Vintage ξεκίνησε πέρυσι στην Γερμανία σε μια δύσκολη για τον ίδιο περίοδο. «Είχα ένα πρόβλημα υγείας και γενικότερα δεν ήμουν πολύ καλά! Ήθελα να μουσικοθεραπευτώ. Ήταν μια διαδικασία πολύ προσωπική και ήθελα να είμαι παντελώς μόνος μου. » Αυτό άλλωστε αποτυπώθηκε και στον ήχο του δίσκου. «Πιστεύω ότι είμαι άνθρωπος με ικανοποιητικές ποσότητες μελαγχολίας και μοναξιάς πάνω του».
Και ύστερα μπήκε στο στούντιο. «Είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο εκείνη την περίοδο. Πήρα τηλέφωνο τον Clive Martin (Puressence, Rosebleed, The Cure, Thom Yorke, Queen και δεν συμμαζεύεται)... και του είπα ότι θέλω να ηχογραφήσω χωρίς να ξέρω τί. Ήρθε στην Γερμανία και μπήκαμε στο studio. Ο Clive στην κονσόλα και εγώ με ένα σωρό όργανα δίπλα μου να αυτοσχεδιάζω» Μέσα στους αυτοσχεδιασμούς ακούστηκε και μια ακουστική εκτέλεση του Across the Universe. Μετά από παρότρυνση του Clive Martin οι ακουστικές εκτελέσεις συνεχίστηκαν «αν ακούσεις την πρώτη ηχογράφηση θα τον ακούσεις να μου φωνάζει να παίξω και άλλα τέτοια τραγούδια!(Γέλια)» Ύστερα από περίπου πενήντα διασκευές και πολλούς αυτοσχεδιασμούς κατέληξαν. «Καταλάβαμε ότι η ψυχοθεραπεία μου είχε εξελιχθεί σε έναν δίσκο! Επανήλθα, λοιπόν, στην Αθήνα και πήρα σβάρνα τις δισκογραφικές»


Το Vintage. . . 
…είναι αυθόρμητο και αληθινό. «Αν έπρεπε, θα το αφιέρωνα σε όλες τις μειονότητες του κόσμου…». Είναι, επίσης, πολύ δύσκολο να διαλέξεις αγαπημένο τραγούδι...«Μην με ρωτάς! Δεν νομίζω ότι μπορώ να απαντήσω! Εχθές ήταν το Famous Blue Raincoat, σήμερα το The Man I Love, αύριο δεν ξέρω...Προσπαθώ να μην το ακούω πολύ για να μην το βαρεθώ(Γέλια)»
Και από έμπνευση; «Η έμπνευση έρχεται από τα πάντα. Κυριότερη πηγή έμπνευσης είναι η ομορφιά πιασμένη χεράκι-χεράκι με την αθλιότητα. Η ανθρώπινη ύπαρξη δηλαδή!»


Vintage, Volume 2;
«Κατά την διάρκεια σων ηχογραφήσεων ετοιμάσαμε πάμπολλα τραγούδια! Η υποσημείωση στον τίτλο Vol.1 απλώς αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας συνέχειας…»

Συνεργασίες

«Θα ήθελα να γράψω για κάποιες φωνές που αγαπάω. Αρβανιτάκη, Αλεξίου, Τσαλιγοπούλου…» Πρόσφατα έγραψε και το «Αίνιγμα» για τον νέο δίσκο της Γαλάνη. «Είχαμε γνωριστεί χρόνια πριν και τώρα τυχαίνει να έχουμε το ίδιο Management. Έτσι έγινε η προσέγγιση. Το «Αίνιγμα» το έγραψα στον δρόμο για το studio. Είναι το μοναδικό πρωτότυπο τραγούδι του δίσκου. Ήταν μεγάλη τιμή!»

Για τον Δίσκο με την Λένα Πλάτωνος
Χρόνια τώρα περιμένουμε τον δίσκο που αυτοί οι δύο ετοιμάζουν. Τον τελευταίο καιρό, όμως δέν ακούμε πολλά γι'αυτόν…

_Πώς έγινε η προσέγγιση;
«Πρίν 4-5 χρόνια και καθώς έπινα μεσημεριανό τσάι με τον πατέρα μου χτύπησε το κινητό μου και στην άλλη γραμμή ήταν η Λένα Πλάτωνος! Της το έκλεισα λέγοντάς της ότι θα την πάρω σε λίγο και γύρισα έντρομος στο σπίτι… Ήταν λές και με είχε πάρει τηλέφωνο ο Bach! Ένα τέταρτο και πολλά σφηνάκια βότκα μετά κατάφερα να πιάσω το τηλέφωνο. Είχα πλέον μια περίεργη μεσημεριάτικη ευθυμία!(Γέλια) Της λέω τι είχε προηγηθεί και αρχίζουμε και οι δύο τα γέλια. Άρχισε να λέει πόσο εκτιμάει την δουλειά μου και εγώ είχα μείνει κάγκελο. Έχω μεγαλώσει με την μουσική της και μου φαινόταν πολύ περίεργο. Εκείνη την μέρα μιλήσαμε τρείς ώρες στο τηλέφωνο και καταλήξαμε σε ένα πράγμα. Δεν ήξερα γιατί με είχε πάρει τηλέφωνο!»
Και εκεί είναι που του ζητάει να συνεργαστούν !
«Πέταξα από την χαρά μου! Έχω μεγαλώσει εγκεφαλικά αυνανιζόμενος σε αυτήν την ιδέα! Τέλος πάντων, δύο μέρες μετά συναντηθήκαμε σπίτι της και ήταν σαν να την ήξερα χρόνια. Πρόσφατα αποφασίσαμε ότι είμαστε Soul Mates
Λίγες μέρες μετά επανήλθε στην Γερμανία.
«Της έστελνα στίχους, μου έπαιζε μουσικές και σιγά-σιγά ο δίσκος εξελισσόταν. Έχω αρχίσει να πιστεύω ότι αυτός ο δίσκος ήταν απλώς μια αφορμή για να γνωριστούμε. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη είπα ότι αυτός ο δίσκος έχει προσωπικότητα και το ξεχείλωσαν δημοσιο-γριφικά και με είπαν ψωνάρα ενώ αυτό που εννοούσα ήταν ότι θα ολοκληρωθεί όταν ο ίδιος θέλει!»

Για την Ελληνική Εναλλακτική Μουσική Σκηνή
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει! Είναι απλά ένα κατασκεύασμα των δημοσιογράφων. Τι ορίζει μια σκηνή; Εδώ δεν έχουμε αλληλεγγύη! Ο καθένας είναι για την πάρτι του. Μην μου μιλάς λοιπόν για σκηνή γιατί κάτι παθαίνω! Υπάρχουν βέβαια πολλά συγκροτήματα που είναι υπέροχα! Πάντα αδικώ κόσμο όταν με ρωτάνε γι αυτά!»
Και έτσι καταλήξαμε να τον ρωτάω λίγο πιο συγκεκριμένα!
Matisse
Δέν δονούμαι εσωτερικά…Είναι το μοναδικό κριτήριό μου για την μουσική και είναι άκρως υποκειμενικό!
Closer
Τεράστιοι
Film
Πρωτοπόροι και έξυπνοι. Ήταν το πρώτο γκρούπ στην Ελλάδα που εισήγαγε το εικαστικό ντύσιμο. Και ο Δημήτρης (Μπασίστας) είναι καλλιτεχνική ιδιοφυΐα!
Monika
. . .(Παύση). . .
Κοίτα… Έχει ταλέντο, έκανε έναν ωραίο δίσκο αλλα και πάλι δεν δονήθηκα!
Rosebleed
Λάτρεψα το Άλμπουμ τους. Ήταν η ευχάριστη έκπληξη!



«Indie;;; Εγώ δεν σε έβρισα!»
Και εγώ ο ίδιος δεν θυμάμαι ποια ερώτηση τον οδήγησε σε αυτή την αντίδραση!
«Εδώ και χρόνια προσπαθώ να αποποιηθώ τον όρο Indie. Είναι μια άκρως κομπλεξική άρνηση της αλήθειας. Κανείς δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι όλοι θέλουν να γίνουν Ρόκ Σταρ και να γεμίζουν στάδια!» Ειλικρινέστατη απάντηση! Κάποιοι από αυτούς δεν επέκριναν και τους Raining Pleasure στα πρώτα τους βήματα να διευρύνουν το ακροατήριό τους;


_Και οι Raining Pleasure;
Φυσικά και δεν διαλύθηκαν! «Οι Raining Pleasure είναι σαν δεύτερη οικογένεια για μένα! Πώς θα μπορούσαμε να διαλυθούμε! Άλλωστε έχουμε αρχίσει να προετοιμάζουμε και καινούριο δίσκο. Ελπίζουμε να τον έχουμε έτοιμο το Φθινόπωρο του ’10 αλλα αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση υπόσχεση!»
============================
LINKS: www.vassilikos.net, www.myspace.com/vassilikos
============================












Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

.Etten




__Την γνωρίσαμε ως την τραγουδίστρια των Film. Άλλοι την μίσησαν, άλλοι την λάτρεψαν, δεν έπαψε όμως να κάνει εντύπωση σε κάθε παρουσία της! Οι κινήσεις της είναι πάντα δημιουργικές με έναν σπάνιο επαγγελματισμό, για τα εγχώρια δεδομένα. Η αποχώρησή της από τους Film μας άφησε με μια πικρή γεύση αλλά μας κίνησε το ενδιαφέρον να ακούσουμε την δική της δουλειά!


__Και να! Ήρθε επιτέλους η ώρα για το I Know Youre Behind Me, But Im Not Scared. Αντίθετα με όλα όσα περιμέναμε είναι ένας πειραματικός, ηλεκτρονικός δίσκος με έντονο το στοιχείο του Do It Yourself. Η μουσική προέρχεται -μεταξύ άλλων- από ήχους της καθημερινότητας και όπου αλλού μπορείτε να φανταστείτε!


__Η επιρροή της Λένας Πλάτωνος είναι φανερή. Η ίδια άλλωστε την έχει κατατάξει στις κυριότερες πηγές έμπνευσής της!


_Ο δίσκος της δέν είναι ένας απλός δίσκος… Είναι ένα παραμύθι που δέν κατάφερε να τυπωθεί σε βιβλίο! Από τον τίτλο, το artwork, τους ήχους και την παιδική φωνή με την οποία διαλέγει να ερμηνεύσει κάποια κομμάτια της, ξεπηδά μια ιστορία με την συνέχεια, τα μηνύματα και τα συναισθήματα που εσείς θα επιλέξετε! Καλή ακρόαση! Περιμέναμε, αλλα το άξιζε…


_Κατ'αρχάς πού σε βρίσκουμε μουσικά αυτη την περίοδο;
Ετοιμάζομαι για τις συναυλίες κυρίως, Η πρωτη ημερομηνία ειναι στις 10 Φεβρουαρίου στον Σταυρο του Νοτου με τον Ταsman τον Τασο δηλαδη που επαιζε βιολι στους closer. Κάνουμε πολλές πρόβες...Θα κάνω και καποιες συναυλίες εκτός Αθήνας, αλλα θα είναι λίγες και καλες. Κανουμε αυτες τις μέρες ενα πλάνο και με την εταιρια για να δουμε σε ποιους χωρους θέλουμε να παμε!

_Στον καινούριο σου δίσκο, αντίθετα με την Ελένη που είχαμε γνωρίσει στράφηκες προς έναν ήχο εντελώς διαφορετικό. Πώς προέκυψε; 

Ειχατε γνωρίσει ενα πολύ μικρό κομματι μου... Η αλήθεια είναι οτι δεν ειπα, θα κανω κατι ηλεκτρονικό ή κατι ροκ απλώς αρχισα να γράφω μουσική εντελώς μόνη μου και προέκυψε ολο αυτο !
Το αγαπημενο μου όργανο ήταν εδω και χρονια ενα παλιο αναλογικό synth αγορασμενο απο τον αδερφο μου στις αρχες του 80! Πραγματικά διψουσα να γραψω μουσική με αυτό εδω και πολλά χρονια...Και αυτο εκανα. Ξεκινησα με το synth και ενα ψηφιακο τετρακαναλο.
_Η μουσική σου προσομοιάζει -όχι απαραίτητα ηχητικά αλλά σαν "γραφή"- με αυτή της Λένας Πλάτωνος, την οποία και έχεις αναφέρει πολύ συχνά ως επιρροή. Πώς αισθάνθηκες που η ίδια σε επέλεξε να ερμηνεύσεις ένα τραγούδι της; (σσ. το Red Rosy);
Χαιρομαι αν μπορείς να το καταλάβεις αυτο...Νομιζω οτι δύσκολα θα βρω λέξεις να το περιγραψω αυτο που ενιωσα! Είναι καποια πραγματα που δεν πιστευεις οτι θα σου συμβουν και οταν τα ζείς ειναι σαν να περπατας μεσα στο ονειρο σου! Η Λενα είναι ενας ανθρωπος πολύ σπανιος. Εκτος απο το ταλεντο της σαν δημιουργός ειναι ευγενική και πολυ ευαισθητη. Δεν με εκανε ουτε στιγμή να δυσκολευτώ ή να νοιώσω αβολα. Με αγκαλιασε πραγματικά και οσο καιρο την γνωρίζω μαθαινω πραγματα απο εκεινη... Θα της το χρωστάω παντα.
_Εχεις γενικότερα στο ενεργητικό σου αρκετες συνεργασίες μέχρι τώρα. Πέραν απο αυτη με τη Λένα Πλάτωνος ξεχωρίζεις κάποια;Θα πω σίγουρα για τον Μιχαλη Δελτα και τον Coti K. Ο Μιχαλης ήταν ενας απο τους πρωτους ανθρώπους που με βοήθησαν στο νεο ξεκίνημα που αποφάσισα να κάνω! Μου μίλησε πολύ, με συμβούλεψε και με τίμησε με το οτι με εμπιστεύτηκε να γράψω γι αυτον και να τραγουδήσω στον δισκο του(ο οποίος κυκλοφορεί εντός ολίγου). Τον Coti τον θαύμαζα χρόνια, όταν τον ξανασυνάντησα τυχαια ενα βραδυ που ήμουν με τον Μιχάλη (τον ειχα γνωρίσει καποια στιγμή χρόνια πριν αλλα δεν είχαμε κρατήσει επαφη), ενα απο τα πρωτα πραγματα που μου είπε ήταν οτι ήθελε να ακουσει την μουσική που γραφω! Χαρηκα παρα πολυ και χωρις να σκεφτω οτι τα ντεμο μου δεν ειχαν τα καλυτερα παιξιματα ,του εστειλα το BUBBLE FACTORY. Του αρεσε παρα πολυ, και μου ειπε αν ήθελα να το δουλεψει. Εγω φυσικα χοροπηδώντας απο χαρα δεχτηκα. Και απο εκει ξεκίνησε η συνεργασία μας. Ο Coti είναι επισης ενας πολυ σπανιος ανθρωπος και μιλάμε ακριβως την ίδια γλώσσα... ειμαι πολυ τυχερη!




_Έχεις πεί οτι όλη σου τη ζωή τραγουδάς. Μουσική απο πότε γράφεις;
(Παύση)
Το πρώτο τραγουδι το εγραψα όταν ήμουν εκτη δημοτικού. Ηταν λίγο σουρεάλ... Είχε να κάνει με κατι σουπιές στη θάλασσα...
(Παύση)
δεν το πιστευω τι μου θύμισες τώρα! Ο πρωτος στίχος ήταν πολύ γελοίος!
(Γέλια)

[Ρομπα θα με κανεις!!!]
Ξεκινάει κάπως έτσι:
 "Ειμαστε οι σουπιές πες αυτο που θές"..Κατι τετοιο! Το υπολοιπο δεν το θυμαμαι ακριβως αλλα ήταν και καλα κατι σουπιες που προσπαθουσαν να πεισουν εναν δυτη να μιλήσει μεσα στο νερο


_(Γέλια)Μιλούσε στο τέλος;Ναι μιλούσε στο τελος και ελεγε και κατι για μπουρμπουλήθρες. (Γέλια) Δεν θυμαμαι ακριβως! Το εχει καπου η μητέρα μου αυτό… πρεπει να της πω να το βρει! Η μητερα μου ειναι μουσικος και ειχε πορωθεί με το πρωτο μου τραγουδι! Δεν ειμαι σιγουρη αν υπαρχει σε κασέτα ή κατι τετοιο!


Ά! το ειχα ζωγραφίσει κιολας!
Κάτι σουπιες που τραγουδάνε και τα λοιπά...Πραγματικά δεν το πιστευω οτι μου το θύμισες αυτό(Γέλια!)
_(Γέλια)Καλα! Ας επανέλθουμε όμως…
Ναι φτανει με τις σουπιες...


_Τί σε εκνευρίζει στις σχέσεις και τις συνεργασίες μεταξύ των ελλήνων μουσικών;
Σίγουρα με ενοχλεί οτι για κάποιο λογο εχει αρχισει να πεφτει πολύ θάψιμο! Έχει τυχει να βρεθώ σε συναυλία συγκροτήματος και να είναι απο κάτω μέλη αλλου συγκροτήματος και να θάβει τα παιδιά που παίζουν με πολύ πικροχολα σχόλια! Δεν είναι ωραιο αυτο το πράγμα! Οκ, ξερω οτι δεν ζουμε σε τελεια κοινωνια και μπλα μπλα μπλα αλλά ολοι τα ίδια εχουμε να αντιμετωπισουμε και ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Απ την άλλη οταν βρισκεσαι με ανθρωπους που κανουν άλλα πραγματα και κανεις κατι καινουριο, όταν συνεργάζεσαι δηλαδή, βγαίνουν απιστευτα πράγματα


_Δηλαδή;
Ας πουμε εγω κανω διάφορα πραγματα με παιδια που ειναι και σε αλλα γκρουπ! tax collectors, big fat lips, neon και δουλευουμε πολυ ωραια μαζί, υπαρχει αλληλεγγύη και το κλίμα ειναι γενικά γαμάτο! Στη μουσική, πρεπει να υπαρχει απολυτη ελευθερία. Αν καποιοι ανθρωποι που προερχονται απο αλλα μουσικά ήδη αποφασισουν να κανουν κατι και βρουν ενα τροπο αυτο να λειτουργήσει τοτε γιατι οχι...


_Αναφορικά με τον τίτλο του δίσκου σου εχεις πεί οτι ήταν η ατάκα που έλεγες στον εαυτο σου για να αγνοείς τα πλασματάκια που έπλαθε η φαντασία σου. Σήμερα σε ποιόν θα την έλεγες;
Σε σκεψεις που καμια φορα αναβλύζουν μεσα στο κεφαλι μας και μας καθυστερούν οταν θέλουμε να κανουμε κατι...

_Σε ό,τι κάνεις υπάρχει γύρω σου ένα concept; Θές λίγο να μου περιγράψεις τον δίσκο σου απο αυτή τη πλευρά; Υπάρχει έντονο το παραμυθικό στοιχείο!Τί θες να πείς με αυτό;
Ό,τι κάνουμε, εχει παρα πολλες πλευρές! Η μουσική για μενα ανεκαθεν είχε μεσα της εκτος απο μελωδιες, νοτες κλπ, εικόνες, συναισθήματα, κινήσεις, αναμνήσεις μυρωδιές... τα πάντα!
Το παραμυθένιο στοιχείο σίγουρα έχει να κάνει με την αγάπη μου για τα παραμύθια και για το οτι παντα ήθελα να γραψω κάτι που θα απεικονιζε ενα μεγαλο μερος του κοσμου που κουβαλάω. Ξερω οτι ίσως δεν ειναι ευκολονόητο για ανθρώπους που αφησαν την σχεση τους με τα παραμύθια χρόνια πριν..


_Ωραία, λοιπόν! Νομίζω ότι τελειώσαμε!
Ωραία!
Α!ξεχασα να σου συστήσω και την γατα μου. Απο δω η Μέλα! Αυτη τα κανει όλα! Στην πραγματικότητα! Εγω είμαι ο κομπάρσος
(Και άλλα Γέλια!)

===============================
Links: www.etten.gr / http://www.myspace.com/elenitzavara
============================================






Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

.Cyanna

Το «Just A Crash» κέρδισε -εκτός από εμάς- το κοινό του Fly Beeyond Festival και του Coca Cola Soundwave. Οι Cyanna είναι τέσσερα αυθεντικά τέκνα της σύγχρονης electro σκηνής, παιδιά του myspace αλλά και fans του Γούντι Αλεν. Ενα συγκρότημα με «περίεργες» επιρροές και μουσική...διαφορετική



_Πώς ξεκινήσατε σαν Cyanna;

Από άρνηση να μεγαλώσουμε άνευ όρων.

_Ποια η πορεία σας από το «άγγιξέ. το» έως τώρα; Γιατί διαλέξατε αρχικά τα ελληνικά και πώς καταλήξατε στα αγγλικά;

Ποτέ δεν διαλέξαμε μια από τις δύο γλώσσες. Ακόμα και όταν ηχογραφήσαμε το «άγγιξέ. το» τα αγγλόφωνα κομμάτια μας ήταν περισσότερα. Αυτή τη στιγμή νιώθουμε ότι η αγγλική γλώσσα μάς εκφράζει καλύτερα και ειδικά στο «Just A Crash» θεματικά. Τίποτα δεν αποκλείεται όμως.

_Το «Just A Crash» άργησε περίπου ένα χρόνο να κυκλοφορήσει. Πού οφείλεται αυτό;


Η δημιουργία του J.A.C. μας βρήκε σε ένα κομβικό σημείο, όχι μόνο σε μουσικό επίπεδο, αλλά και προσωπικό. Το άλμπουμ πέρασε από πολλά στάδια παραγωγής μέχρι να πετύχουμε αυτό που θέλαμε, αφού σε μεγάλο βαθμό αυτό το κράμα ήχων δεν έχει ξαναγίνει και ακόμα και ‘μείς δεν ήμασταν σίγουροι πώς ακριβώς θέλαμε να ακουστεί. Από ‘κει και πέρα έπαιξαν ρόλο και κάποιοι εξωτερικοί παράγοντες που μας καθυστέρησαν, ειδικά αν σκεφτείς ότι τελικά το άλμπουμ ήταν έτοιμο μερικούς μήνες πριν την κυκλοφορία του.

_Οι στίχοι του «On And On» στην πορεία μεταβλήθηκαν; Γιατί;

Η αλήθεια είναι ότι άλλαξε το πρώτο δίστιχο και το τελευταίο τρίστιχο… Οι νέοι στίχοι «έκατσαν» στο ρυθμό καλύτερα. Πρόκειται για ένα από τα πιο ρυθμικά κομμάτια μας, το οποίο σε σημεία κινείται στα όρια του hip hop και η ρυθμική των στίχων ήταν από την αρχή σπαζοκεφαλιά. Η αφορμή για να αλλάξουν ήταν μια παράκληση του Coca-Cola Soundwave να γίνει πιο «ανάλαφρο» στιχουργικά το κομμάτι, συγκεκριμένα να άλλαζε ο στίχος «we sold our souls for this song» στο δεύτερο chorus. Τελικά αυτός ο στίχος δεν άλλαξε ποτέ γιατί κρίναμε ότι παραήταν σημαντικός και εμείς απλά βρήκαμε ευκαιρία να βελτιώσουμε τους υπόλοιπους.

_Ποια η εμπορική πορεία του «Just A Crash» μέχρι τώρα; Τι θεωρείτε εσείς
επιτυχία;

Είναι νωρίς για αποτιμήσεις ακόμα, πάντως είμαστε ευχαριστημένοι. Επιτυχία… Ευτυχία είναι πιο εύκολο να σου πούμε.

_Τελικά τι μουσική παίζετε; Ο όρος dancefloor rock ‘n’ roll κατά πόσο σας εκφράζει;

Το moto αυτό εμφανίστηκε όταν ετοιμάζαμε τα πρώτα demos για το J.A.C. και εξέφραζε τις διαθέσεις που έβγαζαν εκείνα τα πρώτα 2-3 tracks. Στην πορεία όμως αυτό το άλμπουμ κάλυψε ένα πιο ευρύ πεδίο. Γενικά πάντως νομίζουμε πως όσο περνάει ο καιρός η ζυγαριά γέρνει προς το r’n’r, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα απορρίψουμε ποτέ την ηλεκτρονική μας υφή. Οπότε, ναι, μας εκφράζει ακόμα, σαν ένας όρος όμως, που αναφέρεται σε μια αίσθηση, όχι για να περιγράψει συγκεκριμένα κάποιο μουσικό είδος.

_Oπως και να έχει, ο μουσικός σας προσανατολισμός είναι αρκετά ιδιόμορφος για τα ελληνικά δεδομένα. Ποια ακούσματα σας οδήγησαν στο είδος το οποίο εκπροσωπείτε;

Η αντιφατικότητα των ακουσμάτων μας είναι και αυτή που, πιστεύουμε, οδήγησε στη διαμόρφωση της ταυτότητας μας. Για παράδειγμα έχουμε βινύλια AC/DC, αλλά απολαμβάνουμε και παλιές δουλειές του Michael Jackson, χορεύουμε με Kitsune, αγαπάμε παθολογικά τους Alice in Chains και πιστεύουμε πως οι The Knife είναι μια υποτιμημένη μπάντα. Να ακούσεις Woven Hand.

_Με συναυλίες στο εξωτερικό, live στο Mad VMA, την επικράτησή σας στο Coca-Cola Soundwave και υποψηφιότητα στο ελληνικό MTV για τον τίτλο «Best Greek Act» φαίνεται πως έχετε μεγάλο hype. Πού οφείλεται αυτό; Γενικά πιστεύετε ότι παίζει μεγάλο ρόλο το management; Ποιες οι βλέψεις σας για το μέλλον; Μήπως φλερτάρετε με το εξωτερικό;

Η λέξη hype είναι παγίδα από μόνη της. Είναι γεγονός ότι υπάρχει ένα ενδιαφέρον γενικά για την αγγλόφωνη σκηνή και όλα αυτά το επιβεβαιώνουν, αλλά δε νιώθουμε κάποιο hype εμείς και ούτε και θα μας ενδιέφερε κάτι τόσο προσωρινό και αναλώσιμο. Ο,τι έγινε ήταν στα πλαίσια της προώθησης ενός νέου άλμπουμ. Η σημασία του management σε αυτό είναι τεράστια. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις εμπιστοσύνη στους ανθρώπους με τους οποίους συνεργάζεσαι. Οσο για το εξωτερικό, προς το παρόν το J.A.C. κυκλοφορεί σε Ιαπωνία και Κορέα και βλέπουμε…


ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΣΚΟΥ

Μετά από… αιώνες αναμονής κρατάμε στα χέρια μας και το δεύτερο άλμπουμ των Cyanna! Μουσικά ακολουθούν την κατεύθυνση του ντεμπούτου τους «άγγιξέ. το», η οποία κινείται πάνω σε κιθαριστικές electro-pop/rock(n´ roll;) φόρμες και απευθύνεται σε ένα πιο mainstream κοινό. Τα τραγούδια -με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι άκρως κολλητικά και ενδείκνυνται για μια radio-friendly σούπα. Αξιόλογη δουλειά, απο τους Cyanna, που -πολύ καλώς- επέλεξαν στο "Just a Crash" να επαναπροσδιοριστούν ως ένα αγγλόφωνο -πια- συγκρότημα.
Τραγούδι-Πρόταση: On and On
Δ.Χ.




=========================
Σύνθεση: Nick Sid (synth, piano), Spyreas Sid (vocals), Louie (guitars), Jason (drums)
Links: www.myspace.com/cyannamercury, cyanna.wordpress.com
=========================

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

.Sleepin Pillow




_Καταρχάς γεια σας! Σε τι μουσική φάση σας πετυχαίνομε αυτόν τον καιρό;
Παρουσιάζουμε ζωντανά το πρώτο μας άλμπουμ, που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι από τη Shift Records και σχεδιάζουμε να γυρίσουμε το δεύτερο κλιπ από αυτή τη δουλειά. Αναβαθμίζουμε το site μας σταδιακά ενώ ήδη είμαστε σε διαδικασία pre production για το επόμενο μας βήμα.

_Πότε και πώς ξεκινήσατε σαν μπάντα;
Ολα ξεκίνησαν το 2004,οταν εγώ (Nomik),ο Aisha Sama και o Rispa αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα project με στόχο τη μουσική σύζευξη δύσης και ανατολής, παρελθόντος και μέλλοντος. Βεβαίως όλα αυτά ήταν πολύ θεωρητικά τότε μες στο μυαλό μας. Στα χρόνια που ακολούθησαν βρεθήκαμε μπροστά σε απίστευτους σκοπέλους, διλλήματα, δυσάρεστες εκπλήξεις.

_Και η δισκογραφική σας δουλειά;
Το «Apples on an orange tree» ηχογραφήθηκε σε 4 διαφορετικά studios μέσα σε τριάμισι χρόνια. Είναι ουσιαστικά ένα κολλάζ εμπνεύσεων, ιδεών, ποιημάτων, ονείρων, στόχων, ιδιοτροπιών… και μέσα απ αυτά τα χρόνια της τριβής με το άλμπουμ και της ολοκλήρωσης του τελικά η μπάντα βρήκε την ταυτότητα της.

_Πώς θα χαρακτηρίζατε οι ίδιοι την μουσική σας; 
Εδώ ακριβώς πρέπει να πω ότι κατά τη γνώμη μας η παραδοσιακή έννοια της μουσικής ταυτότητας ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Οι μπάντες, πλέον, δεν αναζητούν διακαώς ν’ ανήκουν σε κάποιο συγκεκριμένο μουσικό είδος για να πετύχουν τρόπο και αναγνωρισιμότητα… Εμείς κάνουμε απλά τη μουσική που μας αρέσει και η μουσικές που μας αρέσουν είναι πολυμορφικές, πολυσυλλεκτικές και άκρως ετερόκλητες.






_Μιλήστε μας για όλα αυτά τα «πέραν-του-καθιερωμένου» στοιχεία της μουσικής σας. Πώς προέκυψαν;
Είμαστε τυχεροί απ’ αυτή την άποψη, που ζούμε στην Ελλάδα γιατί έχουμε από παιδιά τόσα ακούσματα, απ’ όλα τα μέρη του κόσμου. Απ’ τα blues και το rock ‘n’ roll, την electronica και το punk ως τα ηπειρώτικα και τα τούρκικα. Ετσι όπως εξελίχθηκε η όλη ηχογράφηση, πιστεύω τελικά ότι καταφέραμε να παρουσιάσουμε ένα δίσκο που μπορούμε να πούμε ότι φέρει, έστω και στο ελάχιστο, κομμάτια της ιστορίας μας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, στοχεύοντας παράλληλα μπροστά.



_Ο τίτλος του ντεμπούτου σας συμβολίζει κάτι;
Το «Apples on an orange tree» είναι για όλους εκείνους που νιώθουν διαφορετικά, για αυτούς που ερευνούν, ενεργούν και που δε χάφτουν μύγες. Είναι γραμμένο για τους ανθρώπους που δε μασάνε από οικογένειες, κοινωνίες, πολιτείες, θρησκείες, και που πάνω τους εφαρμόζεται μεθοδικά και συστηματικά η πανάρχαια μέθοδος της αποπνευματοποίησης. Ομως, το πνεύμα μένει για πάντα ζωντανό και περιμένει τη στιγμή που θα επιστρέψει το φως, τον έρωτα και τη γνώση στα μούτρα των πνευματοκτόνων.


_Εχετε παίξει και στην Καλαμάτα. Πώς ήταν η εμπειρία σας αυτή; Γενικότερα, σε μια συναυλία προσπαθείτε πρωτίστως να κερδίσετε το κοινό σας ή να περάσετε καλά;
Καταρχάς, περάσαμε μια υπέροχη βραδιά και μας εξέπληξε ευχάριστα το γεγονός ότι υπήρχε στο μαγαζί κόσμος από 35-40 και πάνω, όπου ανταποκρίθηκε πολύ ζεστά στη μουσική μας. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, το νόημα είναι να περνάς καλά μ’ αυτό που κάνεις και να μπορείς να ‘χεις ανθρώπους ν’ αγαπάνε τη μουσική σου.




_Ο Γιάννης Αγγελάκας σε σχετικά πρόσφατη συνέντευξή του υποστήριξε πως τα «πιτσιρίκια» ακολουθούν τις «φόρμες» και πως οι νέοι ήχοι στην Ελλάδα προέρχονται από 40ρηδες και 50ρηδες.Ποια η γνώμη σας;


Δεν συμφωνώ καθόλου. Οι 40ρηδες και οι 50ρηδες σήμερα κάνουν κουμάντο. Εχουν το χρήμα και τη δόξα και το σύστημα στο πλευρό τους. Το καινούργιο, το φρέσκο και το πρωτόγνωρο είναι γνωστό τοις πάσι ότι το φέρουν οι νέοι, οι πιτσιρικάδες, σ’ όλα τα επίπεδα της ζωής. Ετσι και στη μουσική, οι Sex Pistols δεν ήταν εικοσάρηδες όταν έκαναν επανάσταση; Και στην ποίηση, ο Ρεμπώ δεν ήταν μόλις 19 όταν έγραψε την Εποχή στην Κόλαση; Αλλο είναι το πρόβλημα σήμερα. Κανείς δεν δίνει δεκάρα για τους πιτσιρικάδες και γι’ αυτό ευθύνονται οι μεσήλικες που δίνουν τάχα νέους ήχους στον κόσμο, ενώ αυτοί απλά βγάζουν φράγκα. Υπάρχουν βεβαίως και εξαιρέσεις... Πολύ αξιόλογα πιτσιρίκια εκεί έξω κάνουν εξαιρετικές μουσικές, ας ρίξει κάποιος καμιά σοβαρή ματιά επιτέλους.





ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΣΚΟΥ

Μονοπάτια ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση με όργανα και μελωδίες φαινομενικά παράταιρές, αλλά μόνο φαινομενικά που ακροβατούν ανάμεσα στο indie και το παραδοσιακό. Διαφορετικοί, πρωτότυποι και πολλά υποσχόμενοι, μας κέρδισαν κιόλας από την live παρουσία τους στην Καλαμάτα, οπου μας έπεισαν πως έχουν πολλά να πούν ακόμα. Ο δίσκος είναι απολαυστικός αν και μια πιο ορχηστρική παραγωγή θα μου ταίριαζε πιο πολύ στον ήχο τους.
Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια!
Τραγούδι-Πρόταση: "Amplifier in my Heart"
Δ. Χ.
======================
Links: www.sleepinpillow.com / www.myspace.com/sleepinpillow
======================

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

.Jane Doe

Μετά απο μια μεγάλη διακοπή, η στήλη μας επανέρχεται με νέα συνέντευξη και κριτικές. Αυτή την εβδομάδα φιλοξενουμε τους Jane Doe απο την πολυαγαπημένη Θεσσαλονίκη 'Heaven For Dogs'

_Τι ακριβώς σημαίνει το όνομα σας;
Jane Doe ονομάζουν στις Η.Π.Α. τα πτώματα γυναικών που δεν έχουν πάνω τους κάποιο στοιχείο που να αποκαλύπτει το όνομα τους. Ξαναβαπτίζονται στο θάνατο. Για εμάς είναι μια πολύ ωραία αυλαία που πέφτει μπροστά από τα ονόματα μας και βοηθάει να μην ασχολείται κανείς με εμάς αλλά με αυτά που κάνουμε.

_Ποιες οι προσδοκίες σας από το νέο σας δίσκο και ποια η ανταπόκριση από το κοινό σας; Στην αρχή τον διαθέσατε δωρεάν μέσω internet, σας ωφέλησε αυτό;
Οι προσδοκίες μας τελείωσαν (για την ώρα) όταν τελείωσε ο δίσκος. Αυτό ήταν που θέλαμε να κάνουμε και αυτό έγινε με απόλυτη επιτυχία (μετα μέτρα αυτού που θεωρούμε εμείς επιτυχία). Φυσικά και μας ενδιαφέρει το να φτάσει η δουλειά μας σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται (γι' αυτό άλλωστε διαθέσαμε και το δίσκο δωρεάν, και τα 2500 downloads είναι μεγάλο παράσημο για μας),όμως δεν μπορεί κάποιος να μετρά την ανάγκη του να δημιουργήσει κάτι,οτιδήποτε, με μέτρα και σταθμά που αναλύονται σε πωλήσεις, fans και χρήματα, αυτά είναι για τους Ονιράμα και το Χατζηγιάννη. Και ειλικρινά δεν ξέρω τι σημαίνει 'το κοινό μας', υπάρχουν κάποιοι που τους άγγιξε η μουσική μας,αυτό είναι τεράστιο βάρος και μου αρκεί, δεν θέλουμε να έχουμε δικό μας κοινό, θέλουμε ανθρώπους που απλά βρίσκουν μια φωνή παραπάνω να συμφωνεί με τη δική τους.

_Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τη Run Devil Run και ποια η σχέση σας μέσα στην εταιρία;
Μας πέρασαν από μία οντισιόν και ανάμεσα από τετρακόσιες μπάντες επέλεξαν εμάς. Ήταν σκληρή η δοκιμασία αλλά νομίζω βγήκαμε πιο δυνατοί και με ένα συμβόλαιο εκατομμυρίων. Η σχέση μας είναι όπως όλες οι σχέσεις αφεντικού-υπαλλήλου, μας δίνουν εντολές και εμείς ακολουθούμε: πώς θα ντυθούμε,πόσα ρεφρέν θα έχουν τα τραγούδια μας, ποιος από εμάς θα είναι ο μυστήριος της παρέας και άλλα τέτοια.

_Πείτε μας δυο λόγια για τις πρώτες σας μέρες ως μπάντα.
Δυο λόγια δεν φτάνουν. Όλη η αλήθεια θα μαθευτεί σε μερικά χρόνια που θα κυκλοφορήσει η βιογραφία μας. Έχουμε απ' όλα: αλλαγές μελών,διαφωνίες, τσακωμούς, γυναίκες να μπαίνουν στη μέση, sex, drugs and rock n' roll.Όταν απομυθοποιήθηκαν όλα μέσα στο κεφάλι μας, τότε μπορέσαμε και να δουλέψουμε.

_Αγαπημένες ελληνικές μπάντες και γιατί τις προτιμάτε;
Μας αρέσουν όλα τα συγκροτήματα που αναπνέουν κάπως πιο δροσερά από τα υπόλοιπα: Prefabricated Quartet,Boomstate, Accra Minoa, Bad Mathematics. Σχήματα που πρώτα τους νοιάζει να γεννήσουν πράγματα και μετά να τα μοιραστούν, πρώτα να φιλτράρουν όσα αγαπούν και να τα κάνουν δικά τους και μετά να τα παρουσιάσουν,πράγμα απίστευτα πολύτιμο και δύσκολα πραγματοποιήσιμο.

_Στην Ελλάδα του 2008,κατά πόσο μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας σαν μέλη μιας οικονομικά αυτόνομης μπάντας;
Δεν μπορούμε. Δεν θέλουμε. Αν αρχίσεις να εξαρτάσαι οικονομικά από κάτι μετά πέφτεις στην ανάγκη να το συντηρήσεις. Φυσικά και θέλουμε να μην βάζουμε από τη τσέπη μας και να μην είναι αυτή η πρώτη μας έγνοια όταν θα θελήσουμε να κανονίσουμε πχ μια συναυλία, όμως τα μεγαλύτερα μουσικά εγκλήματα γίνονται επειδή κάποιοι βάλανε κάτω απ' τη λέξη επάγγελμα, τηλέξη τραγουδιστής, μουσικός κ.ο.κ. Με τίποτα δεν κατηγορώ όσους το βλέπουν βιοποριστικά, όμως αφού εμείς μπορούμε ας το κάνουμε έτσι.

_Τι μπορεί να εμποδίσει τον στόχο αυτό;
Τα πάντα. Σε αντίθεση με τη ρήση του Coelho, όταν κάτι το θέλεις πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίoν σου. Νομίζω όμως πως αυτό είναι και το φυσιολογικό στο σύγχρονο κόσμο, να είσαι εσύ εναντίoν όλων, και μέσα σε όλα να προσπαθείς να κρατήσεις και την όποια ηθική σου. Τα πάντα είναι φτιαγμένα έτσι,και δεν αναφέρομαι μόνο στη μουσική, ώστε λίγο λίγο να νερώνεις το κρασί σου μέχρι να γίνεις ένα με αυτά και να σου αρέσει ή να γίνεις ένα με αυτά και να σιχαθείς τον εαυτό σου. Αν υπάρχει κάτι άλλο; Φυσικά, αλλά είναι τρομερά επώδυνο. Πόσοι είμαστε πυροβάτες σε αυτό τον κόσμο;

_Το πιο τρελό πράγμα που σας έχει συμβεί σε μία συναυλία;
Ξέρω ΄γω; Η διαδικασία μιας συναυλίας είναι από μόνη της μια τρέλα. Εκτίθεσαι και δέχεσαι ριπές από παντού, προσωπικά αν δεν βυθιζόμουν στον κόσμο μου δεν θα το άντεχα. Για άλλου είδους γεγονότα; Να μας περιμένουν φασίστες έξω από εκεί που παίζουμε, να ανεβαίνουν άτομα στη σκηνή και να καταστρέφουν τα πάντα, να μας γιουχάρουν. Συμβαίνουν σε όλους, γιατί όχι και σε εμάς.

_Αν σας πω Heaven For Dogs, τι σας έρχεται στο μυαλό;
Απόγνωση, ηλιαχτίδες, δέρμα, ακροβάτες, χρόνος και πάνω από όλα ένας παράδεισος για σκύλους και μια κόλαση για ανθρώπους.

_Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στην ελληνική σκηνή, ποιο θα ήταν αυτό;
Τίποτα απολύτως. Έχουμε αυτά που μας αξίζουν, δυστυχώς εδώπέρα ισχύει το δίπλα στα ξερά καίγονται και τα χλωρά αλλά και το δίπλα στον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα. Οι μέτριοι είναι πάντα κερδισμένοι.

_Με ποια μπάντα θέλετε οπωσδήποτε να παίξετε;
Μόνο μία; Αν και δεν έχουμε καμία σχέση με τους παρακάτω, θα θέλαμε να ανοίξουμε μια συναυλία τους: Bob Dylan, Residents,Pixies, Sigur Ros.

_Πώς σας φαίνεται στις μέρες μας η indie σκηνή;Νομίζετε ότι έχει οριοθετηθεί ή παραμένει ακόμα ανεξάρτητη;
Εξαρτάται τι θεωρούμε indie. Στην Ελλάδα φυσικά και υφίσταται ο όρος. Τα νούμερα είναι μικροσκοπικά και ταπεινά. Θυμάμαι πως οι Sigur Ros είχαν κερδίσει το βραβείο καλύτερης ανεξάρτητης μπάντας έχοντας πουλήσεις 500.000 αντίτυπα. Εδώ πέρα να κάνεις δεύτερη έκδοση (πες 500-1000 αντίτυπα) είσαι κατευθείαν mainstream. Γελοίες καταστάσεις, γελοίοι όροι, που φαίνεται απασχολούν περισσότερο από το τι μουσική παίζεις. Πουλάς; Είσαι αυτό, δεν πουλάς; Είσαι το άλλο.

_Θα θέλατε να μας πείτε κάτι για τη δημιουργία του artwork σας;
Το καλλιτεχνικό κομμάτι το ανέλαβε ένας πολύ ταλαντούχος νεαρός, ο Ηλίας Αντωνίου, που τον ανακαλύψαμε στο myspace. Λόγω ανακατωσούρας δεν μπήκε ποτέ το όνομα του στο cd,οπότε αισθάνομαι υπόχρεος να τον ευχαριστήσω εδώ και να του ζητήσω συγνώμη.Στον δεύτερο δίσκο θα αναφέρεται στο εξώφυλλο.
Η ιδέα για το πακέτο του cd και το σχέδιο στο εξώφυλλο είναι της Run Devil Run, που κάτι τέτοια τα προσέχει μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Μπράβο στον Ηλία Αντωνίου λοιπόν απίστευτο artwork

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΙΣΚΟΥ
Πρίν την έκδοσή του, το Heaven for Dogs είχε αποκτηθεί μέσω downloading και είχε αγαπηθεί απο περίπου 2,500 χρήστες. Άλλο ένα alternative διαμαντάκι απο την ανεξάρτητη, Θεσσαλονικιά, RunDevilRun. Το Heaven for Dogs δέν είναι κάτι ρηξικέλευθο, παρ'όλα αυτά είναι φρέσκο, κολλητικό, και περιέχει μελωδίες αξιοπρόσεκτες. Απαραίτητο για κάθε δισκοθήκη με προσανατολισμό αυτήν τη σκηνή.

Τραγούδι-Πρόταση:The Bank Anthem, My Name Was Always Water
===========================
Links: www.myspace.com/janedoegreek

===========================